“Slikarka Ljiljana Erčević pored izloženih crteža sa minuciozno i višedimenzionalno predstavljenim formama veoma bogatim likovnim jezikom i neobuzdanim koloritom priča svoju priču o Beogradu, kao svojevrsnoj tematskoj opsesiji. Čudesan je spoj helenističko-vizantijskog iskustva sa impresionističkim valerima svetlosti u kojima kupa beogradske palate i ulice, izuzetan senzibilitet za vreme u širem smislu i osećanje za boju, oblik i formu, izliva dinamičan i opsesivni utisak u nas tako da stičemo utisak reinkarniranog impresionizma sa kraja prošlog veka, kada je Pariz bio centar likovnog i іnteresa tadašnjeg sveta."
Književnik Miodrag Đukić
“Ljiljana Erčević je slikar-analitičar i na tematskom i na formalno-likovnom planu. Ona sa uspehom otkriva dublje, psihološlke sadržaje pojedinih životnih situacija. Saosećajnošću i angažovanjem izrađuje svoj slikarski svet, koji na momente dobija svežinu ekspresionističke egzekucije. Pod „povišenom temperaturom" sve stvari izgledaju značajnije, posebno njihov metafizički smisao. Ljiljana Erčević to postiže smelom deformacijom koja pojačava karakter forme, izbegavajući moguću pojavu karikaturalnosti. I kao grafičar i kao slikar, Erčevićeva kompoznciju gradi na liniji, koja posduje beskonačnu raznovrsnost, sposobnost da opiše najfinije emocije.
Likovni kritičar Vojislav Dević
“Slike Ljiljane Erčević, izraženog kolorita, zgusnutih emocija i naboja, otkrivaju nam Beograd koji prepoznajemo, ali ne znamo. Sigurna ruka slikarke otkriva nam ponovo Hotel Moskvu u crvenom okruženju (a u kakvom drugom, naknadno se pitam, bi i morao da bude), Beli hram i crkvu Svetog Marka. Prolazimo kroz olujnu Knez MIhailovu, ulicu u koju nikada ne bi ušli da nije kičice Ljuljane Erčević. Prožima nas Munkov krik nad Beogradom, ublažen nežnošću slikarke. Ovih nekoliko detalja preko reda nabacanih, za mene je dovoljno da me slike Liljane Erčecić vežu i nateraju da ih ponovo i ponovo gledam. Ubeđen sam da je i za druge dovoljno.
Književnik Dušan Vukajlović
“... Možda baš zbog toga što je njena linija kao misao bistra i čista tako da nam se namah čini da se nalazimo pred izvorom kakvog planinskog Ljiljana Erčević, možda baš zbog toga što je njena linija bistra i čitka takladenca. Ali to je samo prvi utisak, upečatljiva impresija, iza koje tek treba tražiti i naći jedan dublji... Stalna ili pak zamršena sa drugom linijom, umesto da proizvede i naglasi jednu viziju, ona proizvodi svoju vlastitu egzistenciju samoće ili zamršenosti, što nije Ilišta drugo do bekraja šapat koji se iz njih izliva. Ljiljana Erčević je tu svoju liniju – misao razvila do najdelikatnijih krajnosti, dajući joj sasvim svesno dramatičnu formu koja dovodi do onoga što bismo mogli uslovno nazvati kolektivnim monologom linija. Dakle ne postoji više jedna linija koja omeđava, postoji na ovim grafikama samo jedna lutajuća linija koja otiskivanjem od vlastitih obala meša se sa drugim linijama gradeći biće – slike, ali i potpuno svesno saopštava i svoju nekonačnost. Linije na crtežu Ljiljane Erčević plove slobodno
Književnik Slobodan Lazarević
“Beograd LJiljane Erčević svojevrsno je reagovanje u ovom zlom vremenu. Slikarka koju znamo po osobenim crtežima i grafikama, na kojima je municiozno uspevala da prostor lako učini višedimenzionalnim i prozračnim, da mu udahne humorno i groteskno, sada evo, ne ostaje ravnodušna prema Beogradu rasutom i rastrgnutom vestima i slikama na tv ekranima širom planete, prema Beogradu po belosvetskim diplomatskim kuloarima i konferencijama, ali i prema Beogradu među prijateljima. Beograd u mislima i emocijama — ma gde da smo, ovde na Balkanu, ili u rasejanju. Ta uzavrelost misli I emocija, ua suprotstavljenost sila i duhovnorg otpora, na svoj način, pulsira na njenim platnima — i kad slika crkvu Sveti Marko, i hram Svetog Save, i Knez Mihailovu ulicu, a nadasve hotel „Moskvu" kao svojevrsan znak Beograda kroz vreme.“
Književnik Vice Petrović
“Dominantna, artikulisana linija i sklonost ka isticanju naracije vezane za lik i predmet karaktersitike su obimog i uz grafiku i na području slike proširenog delovanja Ljiljane Erčević. Istaknuto mesto u njenoj produkciji su dobile ambiciozne gigantrografije: linogravure sa kombinovanim otiscima, sa prizorima „stabla života“ zgusnutih prizora slutnji kolektivnog usuda.
Likovni kritičar Dušan Đokić